《子和惠贶佳什惇叙世契诵咏感慨情见乎辞因次其韵》拼音版

宋代刘跂

zihuìkuàngjiāshéndūnshìsòngyǒnggǎnkǎiqíngjiànyīnyùn--liú

gōngwénlíngchūwénwànxiānrényīngsuǒzàoshìtáibiànzhāoyán

tángtángdānyánggōngrènbīnyánwéixiānzhěngjiàzhōuxuán

shíjiēqiānchēngjiānchéntáigòngxiàotiānbiān

xīnjiǔxiāngzào湿shīgǎixiánwǎndēnglángmiàosǔnzhàohuádiān

jiùbìngfēigàizhāiliánxiūchuándàojīnshìtiēchǐténgjiān

guānhòuqúnyīngqiángōngchízhùshǐtuóshuǐjìngpíngquán

wèiduōshàngjiéchēngzòupiānshēngmíngjìnggǎnkōngquánquán

shìguòtuōěrláisānshíniánhànhuǎngwèiluògǒngshuǐsēnyuán

jiēzāizuìzuìshēnchánsuīyúnzhǐwánzhìyóujuān

zhòngèguībáishǒuyóuzhūnzhānjīngliúlánggǎnwàngwèitōngquán

xiánchángkǒngduànshēnjuānzhīcháoqīngtāiluǎnquèquán

shèngzhǔfāngzhōngzhàoyàodǎngpiānchénxiàxiāohànkōng宿qiān

shēngháichūwàngwàibēilèiliánshīshūshǒushùmèiqīngxuān

yóuyōubàoshěnzhàizhēnshíjiǔwèijuānqièláiwènyàocèngdēnghuáizhīruán

zhuīwéinǎngshímèngzhòngmiánchóuzhīwánggōngzidànshuōchēxián

chídàizǒuqióngjiàláifēizhānláobìnshuāngxuěhuānyánpiánjuān

běitángtàirénbèimiánmiánwǎngzhěsān殿diàncháoqīnbānlián

wènxùndǎibēihuānshēnchuàngránshēngtángbàitòngjiǔluán

niànzishìfāngyīn使shǐzhōuchēpiánmángpànzūnjiǔquànliúlián

xīnshīyòuláizhóuxīngdòuxuánjiànhuózhēngchūnyán

chūchánzhòuwénshūbiànhuòránbìngquán

gǎnzizhòngbàijiātǎngwèigōutián西fēngguīzhàowǎngjiàwènyángtián

wángzhèngqīngkuòtiānziréntiānxuānmiǎnhǎoqīngzhān

zhèngwéixiāoqiūhuǒhányànníngránhēngzidāngchěngyuànyánzǎozhebiān

gāohónglìngzisuǒliánshìjiāowèigènglàiqīngbáichuán

刘跂简介

唐代·刘跂的简介

永静军东光人,字斯立,号学易先生。刘挚子。神宗元丰二年进士。官朝奉郎,哲宗绍圣间从父于新州谪所。徽宗立,诏返挚家属,跂诉文及甫之诬,及甫被贬。后遭党祸,编管寿春,为官拓落,政和末以寿终。有《学易集》。

...〔 ► 刘跂的诗(208篇)